برنامه «سینگ» که در حاشیه اجلاس برگزار میشود، نخست وزیر هند و «آصف‌علی زرداری»، رئیس جمهور پاکستان برای دیدار در حاشیه این اجلاس و گفتگو درباره موضوعات متقابل خواند پرداخت.
با اینکه رئیس جمهور سوریه در این نشست شرکت نمی‌کند موضوع تحولات دمشق در دستور کار اجلاس عدم تعهد قرار خواهد داشت و ممکن است اعضای این جنبش تلاش کنند تلاش‌های میانجی‌گرانه سازمان ملل و سازمان همکاری اسلامی در موضوع سوریه را تکمیل کنند.
در کنفرانس اخیر سازمان همکاری‌های اسلامی در مکه، محمد مرسی پیشنهاد داد یک گروه تماس متشکل از ایران، مصر، ترکیه و عربستان سعودی برای بررسی موضوع سوریه تشکیل شود.
این ایده اکنون ممکن است با استقبال جنبش عدم تعهد مواجه شود تا نشان دهد خاورمیانه جدید چگونه می‌تواند سرنوشت خودش را بعد از بهار عربی ترسیم کند و همچنین حضور مرسی در تهران را نشان دهنده آب شدن یخ روابط ایران و مصر دانسته و تأکید می‌کند عادی شدن روابط بین این دو کشور می‌تواند سهم مهمی در ارتقاء افزایش منطقه داشته باشد.

Gathering Hope in Tehran

ایی که برای هدف وتکاملتان لازم است فرا بگیرید وایام را از دست ندهید که این ایام وفرصت ها قابل بازگشت نیست

درس اخلاق مقام معظم رهبرى : ص 48 به نقل از كتاب سجاده عشق نوشته محمد مهدى عليقلى : ص 9

_________________________________________________

نماز شب يازده‌ ركعت است: چهار تا دو ركعت (مثل نماز صبح) به نيت نماز شب و يك نماز دو ركعت به نيت نماز شَفْعْ و يك نماز يك ركعتي به نيت نماز وَتْر
نيت: دو ركعت نماز شب مي‌خوانم قُربة اِلي الله
– در ركعت اول: يك بار سوره حمد + يك بار سوره قل هو الله احد + ركوع + سجده
– در ركعت دوم: يك بار سوره حمد + يك بار سوره قل هو الله احد + قنوت + ركوع + سجده + تشهد + سلام.
(نماز شبي كه در قست بالا آمده است را چهار بار تكرار كنيد كه جمعاً هشت ركعت نماز شب مي‌شود).

نيت: دو ركعت نماز شَفْعْ مي‌خوانم قُربة اِلي الله
– در ركعت اول: يك بار سوره حمد + يك بار سوره سوره قل هو الله احد + يك بار سوره قول اعوذ برب الناس + ركوع + سجده.
– در ركعت دوم: يك بار سوره حمد + يك بار سوره قل هو الله احد + يك بار سوره قول اعوذ برب الفلق + قنوت + ركوع + سجده + تشهد + سلام.

نيت: يك ركعت نماز وَتْر مي‌خوانم قُربة اِلي الله
– در ركعت اول: يك بار سوره حمد + سه بار سوره قل هو الله احد + يك بار سوره قول اعوذ برب الفلق + يك بار سوره قول اعوذ برب الناس
– در قنوت: خواندن كامل قنوت + در حاليكه دستهايتان در حالت قنوت است، (با انگشتان دست راست يا با تسبيح) چهل بار بگوييد ( اَللّهُمَّ اِغْفِر لِلْمومِنينَ وَ اَلْمومِناتْ وَ اَلْمُسلِمينَ وَ اَلْمُسلِماتْ ) «خدايا ببخش جميع مؤمنين مرد و مؤمنين زن را». و بعد از آن هفتاد بار بگوييد ( اَسْتَغْفِرُ اللهَ رَبي وَ اَتُوبُ اِلَيه) «آمرزش مي ‌طلبم از خدايي كه پروردگارم است و بسويش باز مي‌گردم». سپس هفت بار بگوييد (هذا مَقامُ الْعائِذِ بِكَ مِنَ اَلْنار) «اين است مقام كسي كه از آتش قيامت به تو پناه مي‌برد». سپس سيصد مرتبه بگوييد ( اَلْعَفو ) «ببخش». + و سپس يك بار بگوييد ( رَبّ اغْفِرْلى وَ ارْحَمْنى وَ تُبْ عَلىََّ اِنَّكَ اَنْتَ التّوابُ اَلْغَفُورُ الرّحيم ) «پروردگارا ببخش مرا و رحم كن به من و توبه مرا بپذير به راستي كه تو، توبه پذيرنده، بخشنده و مهرباني». + ركوع + سجد + تشهد + سلام + (پايان نماز) + تسبيحات فاطمة زهرا (س)

(تسبيحات حضرت زهرا (سلام الله عليها): (34 مرتبه، الله اكبر، 33 مرتبه، الحمد لله و 33 مرتبه، سبحان الله)
در حديثي آمده: خواندن تسبيحات فاطمه زهرا (سلام الله عليها) از هزار ركعت نماز مستحب، نزد خداوند بهتر است).

_________________________________________________

دعايي از امام عليه السلام در سجده نماز شب سوّم از ابوبصير منقول است كه شكايت كردم بسوى حضرت صادق (ع) از حاجت خود و خواستم از آن حضرت كه مرا تعليم فرمايد دعائى بجهت رزق پس حضرت اين دعا را تعليم من فرمود كه از زمانى كه من خواندم آن را ديگر محتاج نشدم فرمود بگو در نماز شب در حال سجده:
(يا خَيْرَ مَدْعُوٍّ وَ يا خَيْرَ مَسْئُولٍ وَ يا)
اى بهترين خوانده شده و اى بهترين درخواست شده و اى

(اَوْسَعَ مَنْ اَعْطى وَ يا خَيْرَ مُرْتَجىً اُرْزُقْنى وَ اَوسِعْ عَلَىَّ مِنْ رِزْقِكَ وَ)
وسيعتر كسى كه عطا كند و اى بهترين مايه اميد روزيم ده و فراخ گردان بر من از روزيت و

(سَبِّبْ لى رِزْقاً مِنْ قِبَلِكَ اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْئٍ قَديرٌ )
وسيله سازى كن روزيم را از جانب خود كه تو بر هر چيز توانايى

_________________________________________________

دعاي ديگر:
اين دعا را در سجده آخر ركعت هشتم نافله شب در مصباح ذكر فرموده. دعاء از حضرت رسول اسلام (ص): روايت شده كه حضرت رسول صلى الله عليه و آله اين دعا را براى طلب روزى تعليم فرمود:

(يا رازِقَ الْمُقِلّينَ وَ يا راحِمَ الْمَساكينَ وَ يا وَلِىَّ الْمُؤْمِنينَ وَ يا ذَا الْقُوَّةِ)
اى روزى ده نداران و اى مهرورز به مسكينان و اى سرپرست مؤمنان و اى صاحب نيروى

(الْمَتينَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اَهْلِ بَيْتِهِ وَارْزُقْنى وَ عافِنى وَ اكْفِنى ما اَهَمَّنى)
محكم درود فرست بر محمّد و خاندانش و روزيم ده و عافيتم ده و كفايتم كن آنچه مهم است بر من

دعاى حزين كه بعد از نماز شب خوانده مى‌شود:
دعاي شريف بعد از نماز شب خوانده مى شود و آن دعاء مطابق آنچه در مصباح متهجّد است اين است:
«اُناجيكَ يا مَوْجُوداً فى كُلِّ مَكانٍ لَعَلَّكَ تَسْمَعُ نِدائى فَقَدْ عَظُمَ جُرْمى».
(راز گويم با تو اى كه هستى در هرجا و مكان تا شايد فريادم را بشنوى چونكه جرم و گناهم بزرگ)

«وَ قَلَّ حَيآئى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اَىَّ الاَْهْوالِ اَتَذَكَّرُ وَ اَيَّها اَنْسى وَ لَوْلَمْ يَكُنْ».
(و شرمم كم است مولايم اى مولايم كداميك از هراسهايم را يادآورى كنم و كداميك را فراموش كنم و اگر نباشد)

«اِلا الْمَوْتُ لَكَفى كَيْفَ وَ ما بَعْدَ الْمَوْتِ اَعْظَمُ وَ اَدْهى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ حَتّى».
(جز همان مرگ تنها مرا بس است چسان! با اينكه جهان پس از مرگ بزرگتر و سخت تر است مولاى من اى مولايم تا چه)

«مَتى وَ اِلى مَتى اَقُولُ لَكَ الْعُتْبى مَرَّةً بَعْدَ اُخْرى ثُمَّ لا تَجِدُ عِنْدى صِدْقاً وَ لا».
(وقت و تا كى بگويم كه (من گنهكارم و) تو حق باز خواستم دارى نه يك بار بلكه بارها ولى باز هم تو راستى و)

«وَفاءً فَياغَوْثاهُ ثُمَّ واغَوْثاهُ بِكَ يا اَللَّهُ مِنْ هَوىً قَدْ غَلَبَنى وَ مِنْ عَدُوٍّ قَدِ».
(وفا از من نبينى، پس اى فرياد و باز هم اى فرياد به درگاه تو خدايا از هواى نفسى كه بر من چيره گشته و از دشمنى كه)

«اسْتَكْلَبَ عَلَىَّ وَ مِنْ دُنْيا قَدْ تَزَيَّنَتْ لى وَ مِنْ نَفْسٍ اَمّارَةٍ بِالسُّوءِ اِلاّ ما رَحِمَ».
(بر من حمله ور شده و از دنيايى كه خود را برايم آراسته و از نفس فرمانده به بدى جز آنكه پروردگارم رحم كند)

«رَبّى مَوْلاىَ يا مَوْلاىَ اِنْ كُنْتَ رَحِمْتَ مِثْلى فَارْحَمْنى وَ اِنْ كُنْتَ قَبِلْتَ».
(مولاى من اى مولايم اگر به كسى چون من رحم كرده‌اى پس به من نيز رحم كن و اگر كسى را مانند من پذيرفته‌اى)

«مِثْلى فَاقْبَلْنى يا قابِلَ السَحَّرَةِ اقْبَلْنى يا مَنْ لَمْ اَزَلْ اَتَعَّرَفُ مِنْهُ الْحُسْنى يا».
(مرا هم بپذير اى پذيرنده ساحران (فرعون) مرا هم بپذير اى كه تا بوده از او نيكى ديده‌ام اى)

«مَنْ يُغَذّينى باِلنِّعَمِ صَباحاً وَ مَسآءً اِرْحَمْنى يَوْمَ اتيكَ فَرْدَا شاخِصا اِلَيْكَ».
(كه غذايم دادى به نعمتهاى خود در هر صبح و شام رحم كن به من روزى كه به نزدت آيم تنها در حالى كه بلند كرده‌ام)

«بَصَرى مُقَلِّداً عَمَلى قَدْ تَبَرَّءَ جَميعُ الْخَلْقِ مِنّى نَعَمْ وَ اَبى وَ اُمّى وَ مَنْ كانَ لَهُ».
(بدرگاهت ديده‌ام را و نامه عملم به گردنم افتاده و همه مردم از من بيزارى جويند حتى پدر و مادرم و حتى كسى كه رنج و)

«كَدّى وَ سَعْيى فَاِنْ لَمْ تَرْحَمْنى فَمَنْ يَرْحَمُنى وَ مَنْ يُونِسُ فِى الْقَبْرِ وَحْشَتى».
(تلاشم براى او بوده پس اگر تو نيز به من رحم نكنى پس چه كسى به من رحم كند و كيست كه مونس وحشت قبرم باشد)

«وَ مَنْ يُنْطِقُ لِسانى اِذا خَلَوْتُ بِعَمَلى وَ سآئَلْتَنى عَمّا اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى فَاِنْ».
و كيست كه زبانم را گويا كند آنگاه كه با عملم خلوت كنم و بپرسى از من آنچه تو بدان داناترى از خودم پس اگر)

«قُلْتُ نَعَمْ فَاَيْنَ الْمَهْرَبُ مِنْ عَدْلِكَ وَ اِنْ قُلْتُ لَمْ اَفْعَلْ قُلْتَ اَلَمْ اَكُنِ الشّاهِدَ».
(بگويم آرى كجا از عدل تو گريز گاهى است و اگر بگويم نكردم جواب دهى آيا من گواه تو نيستم)

«عَلَيْكَ فَعَفوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ قَبْلَ سَرابيلِ الْقَطِرانِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ»
(پس گذشتت را گذشتت را خواهانم اى مولايم پيش از پوشيدن پيراهن آتش زا گذشتت گذشتت را خواهم اى مولاى من)

«قَبْلَ جَهَنَّمَ وَالنّيرانِ عَفْوَكَ عَفْوَكَ يا مَوْلاىَ قَبْلَ اَنْ تُغَلَّ الاَْيْدى اِلَى الاَْعْناقِ».
(پيش از گرفتار شدن جهنم و آتش سوزان گذشتت گذشتت را خواهم اى مولاى من پيش از آنكه دستها به گردنها با زنجير بسته شود)

«يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ وَ خَيْرَ الْغافِرينَ».
(اى مهربانترين مهربانان و بهترين آمرزندگان).

حسین جان!
این چه شوریست که نامت به جهان انگیزد
بخدا اشک خدا هم زغمت میریزد(1)

اگر نبي اكرم خاتم النبيين بوده است پس با رفتن او ولايت خاتمه يافته است و نبايد بعد از آن حضرت براي كسي ولايت قائل شد پس چرا براي فقها ولايت قائل مي شويد؟

پاسخ :
ولايت شرعي به معني سرپرستي و اداره ديني و دنيائي جامعه اسلامي در زمان حيات حضرت رسول ـ صلي الله عليه و آله ـ منحصر به شخص ايشان بود. امّا خداوند متعال براي دوره پس از رحلت ايشان، ولايت را به ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ واگذار نموده است. آيات متعددي از آيات قرآن مجيد به اين موضوع تصريح دارد. از جمله: 1ـ آيه ولايت: (إنما وليكم اللّه و رسوله و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلاه و يؤتون الزكاه و هم راكعون)[1] يعني همانا فقط ولي شما، خدا و پيامبرش و كساني هستند كه ايمان آورده، همان اشخاصي كه اقامه نماز مي كنند و زكات مي پردازند. در حالي كه در ركوع هستند. در اين آيه شريفه صاحبان ولايت را اشخاص متعددي دانسته است 1ـ خدا 2ـ پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ 3ـ امام علي ـ عليه السلام ـ . در اين آيه شريفه عبارت و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلاه…، بنا بر تفاسير متعدد اهل تسنن و تشيع درباره امام علي ـ عليه السلام ـ نازل شده است.[2]
2ـ آيه ابلاغ: (يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك و ان لم تفعل فما بلّغت رسالته و اللّه يعصمك من الناس[3]، اي رسول آن چه را كه از ناحيه پروردگارت به تو نازل شده ابلاغ كن و اگر انجام ندهي رسالت الهي را انجام نداده اي و خداوند تو را از (شرّ) مردم حفظ خواهد كرد. اين آيه شريفه ابلاغ مطابق روايات شيعه و سني در روز غدير خم نازل شده و در اين روز به شهادت شيعه و سنّي، پيامبر ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ امام علي ـ عليه السلام ـ را به ولايت و جانشيني بعد از خويش از طرف خداوند منصوب فرمودند.[4]
3ـ آيه اطاعت: يا ايها الذين آمنوا اطيعوا اللّه و اطيعوا الرسول و اولي الأمر منكم[5] ؛ اي كساني كه ايمان آورده ايد خدا و رسول و اولي الأمر را اطاعت كنيد. در اين آيه شريفه اطاعت مطلق از اولي الأمر مثل اطاعت از پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ واجب شمرده شده است. علّت وجوب اين اطاعت مطلق بخاطر همان ولايتي است كه اولي الأمر دارا مي باشد. به عبارت ديگر اگر اولي الأمر داراي ولايت الهي نبود، اطاعتش نيز واجب نبود. در ديدگاه شيعه اولي الأمر همان ائمه معصوم مي باشند. نيز از امام باقر و صادق -عليهما السلام- نقل شده است: ان اولي الأمر هم الأئمه من آل محمد اوجب اللّه طاعتهم بالاطلاق كما اوجب طاعته و طاعة رسوله و لا يجوز ان يوجب اللّه طاعة احد علي الاطلاق الا من ثبتت عصمته[6]، اولي الأمر فقط امامان از آل محمد ـ صلي الله عليه و آله ـ مي باشند. خداوند اطاعت اينان را مطلقا واجب فرموده اند. همچنان كه طاعت خودش و رسولش را واجب كرد و جايز (ممكن) نيست كه خداوند طاعت احدي را مطلقا واجب بگرداند مگر اين كه عصمت آن شخص ثابت شود. بنا بر اين، اين آيات و نظائر آن، ولايت ائمه معصومين ـ عليهم السلام ـ و جانشيني آن ها را پس از پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ اثبات مي كند. علاوه بر آيات مذكور، روايات متعددي ولايت ائمه ـ عليهم السلام ـ را نيز ثابت مي كند از جمله:
1ـ حديث ثقلين، عن النبي ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ : اني تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه و عترتي اهل بيتي،[7] پيامبر فرمود: دو چيز گرانبها را در ميان شما به جاي مي گذارم. يكي كتاب خدا و ديگري عترت من از اهل بيتم.
در اين حديث شريف عترت پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ همسنگ قرآن مجيد قرار داده شده، يعني همانطور كه بايد از قرآن مجيد تبعيت و اطاعت كامل نمود، بايد از عترت پيامبر نيز اطاعت كامل نمود و اين نيست مگر بخاطر ولايتي كه اينان دارند.
2ـ حديث منزلت: پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ به علي ـ عليه السلام ـ فرمود: انت منّي بمنزله هارون من موسي الا انه لا نبي بعدي.[8] نسبت تو به من مانند نسبت هارون به موسي است مگر اين كه بعد از من پيامبري نخواهد بود. مي دانيم كه هارون جانشين و خليفه حضرت موسي ـ عليه السلام ـ بود و پس از موسي مقام ولايت را بر عهده داشت پيامبر نيز مقام ولايت را به اذن الهي پس از خويش به امام علي ـ عليه السلام ـ واگذار كردند. 3ـ حديث انذار; پس از نزول آيه شريفه و انذر عشيرتك الاقربين؛[9] پيامبر خويشان نزديك خود را جمع نمود و پس از اعلام رسالت به آنان فرمود: فايّكم يوازرني علي هذا الأمر علي أن يكون أخي و وصي و خليفتي فيكم[10]؛ كدام يك از شما مرا كمك مي كند بر اين امر نبوت تا اين كه (در عوض) برادر من و وصي من و جانشين من باشد؟ كه امام علي ـ عليه السلام ـ در اين مجلس بلند شد و اعلام آمادگي كرد و پيامبر اين مقام را به او اعطا كرد.
پس از اثبات مقام ولايت ائمه ـ عليهم السلام ـ اين موضوع قابل پي گيري است كه آيا ائمه ـ عليهم السلام ـ براي عصر غيبت جانشيناني براي خود و رهبراني براي مردم منصوب فرموده اند يا خير؟ با نگاهي به روايات اسلامي در مي يابيم كه ائمه ـ عليهم السلام ـ به اذن الهي در عصر غيبت مردم را در اين امر مهم رها نكرده و دستوراتي و راهنمائي هايي براي مردم ارائه فرموده اند. از آن جمله: 1ـ روايت مقبوله عمر بن حنظله است كه امام صادق مي فرمايند: «… فإنّي جعلته (فقهاي جامع الشرايط) عليكم حاكماً»[11] من فقهاي جامع الشرائط را بر شما حاكم قرار دادم كلمه حاكم در كلام امام ـ عليه السلام ـ دلالت بر وجود ولايت براي فقيه جامع الشرائط دارد.
2ـ توقيع شريف و مبارك امام زمان ـ عليه السلام ـ «و امّا الحوادث الواقعه فارجعوا فيها الي روا حديثنا فانّهم حجتي عليكم و انا حجه الله عليهم» در مسائل مهم (اجتماعي ـ سياسي) به راويان حديث ما (فقهاء جامع الشرائط) مراجعه كنيد كه اينان (فقهاء) حجت من بر شما و من حجت خداوند هستم. اين احاديث و نظائر آن[12] كه مجال طرح آن نمي باشد. دلالت بر نصب فقهاء بعنوان ولي مردم در عصر غيبت مي كند. بنا بر اين، اين كه پيامبر اسلام ـ صلي الله عليه و آله ـ خاتم النبيين است مورد قبول همه مسلمين مي باشد. امّا اين كه بعد از ايشان كسي داراي مقام ولايت شرعي نمي باشد، كلام صحيحي نيست زيرا در هر عصري بايد يك رجل الهي، مسئوليت زعامت و ولايت مسلمين را بر دوش بكشد تا دين اسلام همواره پويائي خود را حفظ كرده و به نحو احسن قوانين اسلامي اجراء شود.[1] . مائده/55.
[2] . حلّي، كشف المراد في شرح تجريد الاعتقاد، ص 394.
[3] . مائده/67.
[4] . مطهري، مرتضي، مجموعه آثار ج 4، ص 853 (بحث امامت و رهبري).
[5] . نساء/59.
[6] . مجمع البيان، ج 4 ـ 3، ص 100 و الميزان، ج 4، ص 389.
[7] . البرهان في تفسير القرآن، ج 1، ص 9.
[8] . كشف المراد في شرح تجويد الاعتقاد، ص 395 و مطهري، مرتضي، مجموعه آثار، ج4، ص822.
[9] . شعراء/214.
[10] . سيره ابن هشام، ج 1، ص 280 و الكامل ابن اثير، ج 2 و احقاق الحق، ج 4، ص 62.
[11] . احقاق الحق، ج 4، ص 62.
[12] . ر.ك: كتاب ولايت فقيه امام خميني(ره).

وقتی کنار مزار رسول الله صلوات الله علیه یک شیعه را می بینی حتی اگر از کشور دیگری باشد، تمام غربتی که گرد و غبار آن روی دلت نشسته یک باره از آن زدوده می‌شود. این حکایت دائمی عاشقان اهل بیت علیهم السلام در حرم پیامبر رحمت و کرامت است که حتی نمی توانند نماز جماعت اقامه کنند.

این درحالی‌ست که «وهابیون» به جز شیعیان به تمامی مذاهب اسلامی اجازه می دهند، قبل یا بعد از اقامه نماز جماعت حرم نمازشان را به هرکسی که می خواهند اقتدا کنند!

کنار سکوی مهاجرین در مقابل خانه حضرت زهرا سلام الله علیها ، همان‌جا که جبرائیل نیز بدون اجازه وارد نمی‌شد، خانه امن شیعیانی است که می خواهند از غربت بیرون بیایند.

اینجا می توان بسیاری از شیعیان را درنهایت سکوت و مظلومیت دید که چگونه بی صدا اشک غربت می ریزند.

«حسین» شیعه عربستانی است که ازدمام آمده. وقتی با او روبه رو شدم خستگی راه را می شد از صورت نیم سوخته اش زیر آفتاب شبه جزیره عربستان دید.

وقتی با او سخن را آغاز کردم می گفت: «از دمام آمده ام، کاروانی که تمام شان اهل سنت هستند و او تنها زائر شیعه کاروان است.»

حسین ادامه داد که اصالتا اهل پاکستان است و خانواده او هم اکنون در این کشور به سر می برند و او برای کار به عربستان آمده و هم اکنون 10سال است که دراین کشور ساکن شده است.

وی گفت: «زندگی برای شیعیان در این کشور بسیار سخت است و نگه داشتن اعتقادات مثل نگه داشتن آهن گداخته در کف دست است.»

او ادامه داد: «قدر کشورتان را بدانید، ایران امید تمام شیعیان درجهان است.»

حسین می گوید: «»آیت الله خامنه‌ای» چشم و چراغ شیعیان در عصر غیبت شده، ما او را خیلی دوست داریم، کاش بتوانم روزی ایشان را ازنزدیک ببینم.»

وی که خواست پیامش را به مردم ایران برسانم گفت: «از مردمتان بخواهید قدر این سید جلیل القدر را بدانند و مراقب ایشان باشند.»

وی افزود: «اقتدار شما اقتدار تمام شیعیان است و هر آنچه درایران رخ می دهد، مستقیما روی دیگر شیعیان جهان نیز موثر است.»

وی خاطرنشان کرد: «هر رخدادی که موجب اقتدار شما درجهان می شود، موجب کاهش فشارها روی ما در این گوشه از جهان است و اگر مشکلی نیز در درون نظام شما پیش بیاید، ما برای اعمال فشارهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی خود را آماده می کنیم.»

وی به ایرانیان توصیه کرد: «قدر نظامتان را بدانید که امید جهان شیعه است و امت علی علیه السلام و ائمه معصوم علیهم السلام به رخدادهای ایران است.»

البرز نیوز

امروز نيز حسين زمان تنهاست، امروز سپاه اسلام در برابر سپاهيان كفر ابرقدرتهاي پست، بي‌ياور است. امروز كربلاي انقلابمان خون مي‌خواهد و من مي‌روم تا شايد نينوايي بيابم، و در عاشوراي دوران هدية‌ ناقابلي را در راه پيروزي حق بر باطل و اسلام بر كفر در پيشگاه مولايم مهدي تقديم كنم و به پروانگان جاويد شمع ولايت بپيوندم.
وصیتنامه شهید اكبر پروانه‌پور

عشق یعنی لافتی الا علی
عشق یعنی رهبرم سیدعلی

عشق یعنی دست تو پرپر شده
عشق یعنی یک علی رهبر شده

باز نزدیک تاریخ جعلی کشته شدن عمر ابن خطاب (عمرکشون) داریم میشیم(نهم ربیع در صورتی که آخر ذیحجه به درک رفته) و فضاهای شیعی پر شده از اخبار و روایات جعلی…که برخی متاسفانه گناه کردن رو هم حلال میدونن تو این ایام!!!

این مقاله خوندنش بد نیست..!در زیر لینک های معتبری هم میارم برای بررسی تاریخی بهتر ابولؤلؤ و هلاکت عمر… لطفا کامل بخونید

حديث نهم ربيع (رفع القلم)

نخست این نکته رو هم باید متذکر بشم که اصولا کتاب بحارالانوار مرحوم علامه مجلسی کتاب عملی شیعه نیست و فقط یک کتاب خوب در زمینه جمع اوری همه روایات و احادیث چه درست چه غلط هست و مبنای روایتی به حساب نمی آید این نظر اکثر علمای شیعه می باشد و هر روایتی که از آن نقل میشود باید دوباره بررسی بشه که صحت دارد یا نه در زیر نظر امام خمینی در مورد بحارالانوار رو میارم
البته پی دی اف اسکن شده از کتاب رو براتون لینک میدم دانلود بفرمایید… جالب هست بخونید…
حضرت امام(ره) درباره کتاب شریف (بحارالانوار)، معتقد است:

کتاب «بحارالانوار» که تالیف عالم بزرگوار و محدث عالی مقدار،محمد باقر مجلسی است، مجموعه ای است از قریب چهارصد کتاب ورساله که در حقیقت، یک کتابخانه کوچکی است که با یک اسم نام برده می شود. صاحب این کتاب، چون دیده کتابهای بسیاری ازاحادیث است که به واسطه کوچکی و گذشتن زمانها از دست می رود،تمام آن کتابها را بدون آنکه التزام به صحت همه آنها داشته باشد، در یک مجموعه به اسم «بحارالانوار» فراهم کرده و نخواسته کتابی عملی بنویسد یا دستورات و قوانین اسلام را در آنجا جمع کند تا در اطراف آن، بررسی کرده و درست را از غیر درست جداکند. در حقیقت، «بحار»، خزانه همه اخباری است که به پیشوایان اسلام نسبت داده شده، چه درست باشد یا نادرست. در آن، کتابهایی هست که خود صاحب (بحار)، آنها را درست نمی داند; و او نخواسته کتاب عملی بنویسد تا کسی اشکال کند که: چرا این کتابها رافراهم کردی؟

پس نتوان هر خبری که در (بحار) است، به رخ دینداران کشید که آن، خلاف عقل یا حس است; چنانکه نتوان بی جهت، اخبار آن را ردکرد که موافق سلیقه ما نیست; بلکه در هر روایتی باید بررسی شودو آن گاه با میزانهایی که علما در اصول تعیین کرده اند، عملی بودن یا نبودن آن را اعلان کرد. (کشف اسرار، ص 319)

لینک مطلب.. از سایت رسمی حوزه علمیه قم
http://www.hawzah.net/FA/articleview.html?ArticleID=51431

لینک کتاب نسخه اسکن شده کشف اسرار، امام خمینی ره
http://www.4shared.com/file/185213752/b66824f8/B222-Rooholah_Khomeyni-Kashfol.html

در برخي از كتاب هاي شيعه درباره روز نهم ربيع الأول روايتي وارد شده كه قابل بررسي و تأمل مي باشد. اين روايت تنها مستندي است كه درباره اين روز وجود دارد و به تفصيل بيان مي كند كه در اين روز يكي از دشمنان اهل بيت (ع) به هلاكت رسيده و روز خوشحالي آنان و شيعيان ايشان است. پيش از بررسي اين خبر لازم است احتمالاتي كه درباره شخص مورد نظر در روايت وجود دارد بحث شود؛ زيرا در آن تصريحي به نام آن شخص نشده و فقط در ابتداي آن مي خوانيم كه راوي گفت: «ما درباره ابن خطاب اختلاف كرديم» در حالي كه برخي نسخه ها «ابي خطاب» نوشته و توضيح داده كه مرادش ابوالخطاب كوفي ـ يكي از غاليان و دشمنان ائمه ـ است. در عين حال عامّه شيعه تصور مي كنند مرگ عمر بن خطاب در اين روز اتفاق افتاده است. در حالي كه تمامي مورّخان سني و غالب مورّخان شيعه اذعان دارند خليفه دوم در اواخر ذي الحجه سال 23 هجري به دست فيروز ابو لؤلؤه (معروف به ابولؤلؤ) به قتل رسيد. بنابر قولي كشته شدن عمر بن سعد در اين روز اتفاق افتاده است. به منظور بررسي همه جانبه روايت و شخص مورد نظر آن، لازم مي نمايد ابتدا به تفصيل اقوال پرداخته و سپس منشأ اختلاف بيان شود.
از ميان مورّخان كهن، ابن سعد، يعقوبي، خليفه بن خياط، مسعودي، طبري، ابن اعثم و بلاذري قتل عمر را روز 26 يا 27 ذيحجه سال 23 ثبت كرده و مورخان بعدي غالباً نظر آنان را پذيرفته و نقل كرده اند.
شيخ مفيد 26 ذيحجه را روز ترور و 29 آن ماه را روز مرگ عمر مي داند. ديگر عالمان شيعه نيز در طول تاريخ همين نظريه را پذيرفته و گزارش كرده اند؛ چنانكه مرحوم مجلسي مي نويسد: «اينكه گفته اند قتل عمر در ماه ذيحجه بوده بين فقهاي شيعه اماميه مشهور است.» به رغم اعتبار و شهرت اين قول، از حدود قرن ششم به بعد زمزمه قتل عمر بن خطاب در روز نهم ربيع آغاز شد. ابن ادريس حلّي (543ـ598) در كتاب فقهي السرائر مي نويسد: در 26 ذيحجه سال 23 هجرت، عمر بن خطاب ضربه خورد و در 29 آن ماه مرد كه سزاوار است انسان اين ايام را روزه بگيرد. سپس مي گويد: «اين مطلب براي برخي شيعيان اشتباه شده و تصور كرده اند نهم ربيع الاول روز مرگ اوست. اما اين مطلب اشتباه و بر خلاف اجماع مورخان است؛ چنانكه شيخ مفيد نيز بر آن تاكيد كرده است.» از منابع يا افرادي كه ابن ادريس در نظر داشته اند اكنون اطلاعي نداريم و روشن نيست دقيقاً از چه زماني اين سخن مطرح شده است؛ ليكن دليلي هم در دست نيست كه مثلاً در قرن پنجم يا پيش از آن چنين نظريه اي وجود داشته باشد. تنها معاصر ابن ادريس، قزويني در كتاب النقض (نوشته حدود سال 560) به قتل خليفه در نهم ربيع اشاره كرده اما مستندي براي آن بيان نكرده است. همچنين گفته مي شود هاشم بن محمد عالم قرن ششم در كتاب مصباح الانوار حديث معروف به رفع القلم را آورده كه در آن قتل عمر به روز نهم ربيع نسبت داده شده است؛ بنابراين مستند اصلي اين قول كه همين روايت است كه در قرن ششم وجود داشته است ولي در كتب پيش از اين قرن روايت ديده نشد. پس از اين دوره برخي نويسندگان شيعه، مرگ خليفه دوم را در روز نهم ربيع الاول به عنوان يك نظريه مطرح كرده و در عين حال قول مشهور (اواخر ذيحجه) را پذيرفته اند. از مراجعه به اين كتاب ها استفاده مي شود كه قول نهم ربيع مستندي غير از روايت ياد شده ندارد؛ بنابراين لازم است آن را از لحاظ منبع و راويان و متن بررسي نمائيم.

منبع شناسي روايت نهم ربيع
مرحوم مجلسي اين روايت را به نقل از دو منبع در كتاب بحار آورده است: يكي زوائد الفوائد، نوشته فرزند سيد بن طاووس (قرن هفتم) و ديگر كتاب المحتضر نوشته حسن بن سليمان حلي (قرن هشتم). در پاورقي بحارالانوار دو منبع ديگر براي اين روايت ذكر شده است: يكي مصباح الانوار از هاشم بن محمد، عالم قرن ششم و ديگر دلائل الامامه طبري. اما در كتاب دلائل الامامه كه نوشته محمد بن جرير طبري شيعي، عالم قرن چهارم است چنين روايت يا اشاره اي به آن يافت نشد و معلوم نيست چگونه آن را به طبري نسبت داده اند. عجيب اينكه غروي در پاورقي المحتضر مي گويد: «طبري اين روايت را در بخش زندگي امير مؤمنان عليه السلام آورده است.» در حالي كه كتاب دلائل الامامه اصلاً چنين بخشي ندارد. البته طبري شيعي كتاب ديگري به نام المسترشد درباره امام علي عليه السلام دارد ليكن چنين مطلبي در آن كتاب هم نيست. از طرفي راويان خبر رفع القلم با اسناد دلائل الامامه تناسبي ندارد و طبري هيچ گاه از چنين افرادي نقل روايت نمي كند. بنابراين استناد اين خبر به كتاب دلائل درست نيست و به نظر مي رسد منشأ اين اشتباه، خلط كردن نام طبري نويسنده كامل بهائي با طبري صاحب دلائل است. عمادالدين ابوجعفر محمد بن ابي القاسم طبري نويسنده كامل بهائي كه از علماي شيعي قرن هفتم است، كتابي به نام «يوم وفات عمر» داشته و در آن قول نهم ربيع را صحيح دانسته است.
منبع ديگر روايت يعني مصباح الانوار هم اكنون موجود نيست و در نسخه خطي باقي مانده از اين كتاب سخني از اين خبر يافت نشد؛ البته نسخه خطي مربوط به جلد اول است و احتمال دارد جزائري ـ صاحب انوار النعمانيه ـ روايت را در جلد دوم ديده كه در دست نيست. پس آنچه درباره مستند نظريه قتل خليفه دوم در روز نهم ربيع الاول وجود دارد تنها دو مصدر بحارالانوار است كه عبارتند از: كتاب زوائد الفوائد نوشته فرزند سيد بن طاووس و به نقلي نوشته خود سيد ـ كه اعمال و آداب مستحبي را بيان مي كند ـ اين كتاب چاپ نشده ولي نسخه اي از آن در كتابخانه دانشگاه تهران موجود است.
كتاب محتضر نوشته حسن بن سليمان حلي، شاگرد شهيد اول است ـ كه در موضوع احتضار و روايات حضور ائمه بر بالين شخص محتضر سخن مي گويد ـ در مجموع روشن شد كه منابع روايت رفع القلم كه قتل خليفه دوم را در نهم ربيع مي داند از قرن ششم عقب تر نمي رود و آنچه امروزه موجود است مربوط به قرن هفتم و هشتم است.

بررسي راويان و متن حديث
براي روايت ياد شده سه سند وجود دارد:
1. سند مصباح الانوار ـ قديمي ترين مستند اين روايت ـ بنا به آنچه در پاورقي المحتضر آمده چنين است: اخبرنا ابومحمد الحسن بن محمد القمي، حدثنا ابوبكر محمد بن جعدويه القزويني … حدثني محمد بن علي القزويني، حدثنا الحسن بن الحسن الخالدي بمشهد الرضا عليه السلام، حدثنا محمد بن العلا الهمداني الواسطي و يحيي بن محمد بن جريح البغدادي.
2. سند كتاب المحتضر چنين است: علي بن مظاهر الواسطي عن محمد بن العلا الهمداني الواسطي و يحيي بن جريح البغدادي .
3. سندي كه جزايري در انوار النعمانيه ذكر كرده چنين است: احمد بن محمد بن اردشير دستاني، ابوالبركات بن محمد جرجاني، هبة الله القمي و اسمه يحيي، حدثنا احمد بن اسحاق بن محمد البغدادي، حدثنا الحسن بن الحسن السامري، قال كنت انا و يحيي بن جريح البغدادي… .
صرف نظر از بحث ارسال و انقطاع سند، اگر تنها راويان نام برده را در نظر بگيريم نام هيچ يك از آنان را در كتب رجالي نمي يابيم و كسي از عالمان شيعه از اين افراد نام نبرده؛ بلكه در سند هيچ روايت ديگري واقع نشده اند. تنها راوي اصلي احمد بن اسحاق كه گفته مي شود آن كلمات را از امام هادي عليه السلام شنيده، معروف است. بنابراين روايت علاوه بر ضعف منبع، از نظر سند نيز قابل قبول و مورد اعتماد نيست.
اما از نظر متن مهم ترين اشكالي كه به اين خبر وارد است و آن را از درجه اعتبار ساقط مي كند مطلبي است كه به نقل از پيامبر اكرم به خداي متعال چنين نسبت داده شده است: «به فرشتگان نويسنده اعمال دستور دادم به مدت 3 روز قلم را از همه مردم بردارند و چيزي از گناهان آنان را ننويسند»
اين مطلب با صريح آياتي از قرآن مانند: «فمن يعمل مثقال ذره شراً يره»، مخالفت دارد. به علاوه آيا برداشتن تكليف از بندگان به معناي ايجاد هرج و مرج و بر خلاف شيوه اهل بيت در تربيت بندگان خدا و دوستان خود براي دوري از گناه نيست؟ آيا معناي «رفع القلم» كه مرادف رفع تكليف است مي تواند به موارد خاصي توجيه يا تفسير شود؟ ضمن اينكه روايت، رفع تكليف را در مورد همه مردم دانسته و بر آن تأكيد كرده است (يرفعوا القلم عن الخلق كلهم) اين در حالي است كه در همين خبر، سخن از اختصاص اين عيد به شيعيان و دوستداران اهل بيت به ميان آمد.
نكات ديگري درباره اين روايت قابل توجه است:
1. در اين خبر مي خوانيم احمد بن اسحاق گفت با گروهي از دوستانم در سامرا حضور امام هادي عليه السلام رسيديم. آن حضرت به اعمال عيد مشغول بود و خادمانش را فرموده بود لباسهاي نو بپوشند. اين نكته قابل توجه است كه عسكريين عليهماالسلام در سامرا چنين موقعيتي نداشتند كه حتي شيعيان به آنان سلام كنند چه رسد كه گروهي به خانه آن حضرت در آيند و آن امام توانسته باشد دور از چشم عباسيان و عامه متعصب، عليه آنان و خليفه شان مراسم عيد برگزار كند! گويا جاعلان اين خبر در قرون ششم به بعد از مشكلات و محدوديت هاي امام هادي عليه السلام در سامرا اطلاع نداشته اند!
2. در روايتي كه مجلسي از كتاب المحتضر آورده مي خوانيم: محمد بن علاء واسطي و يحيي بن محمد جريح گويند ما در موضوع «ابن الخطاب» اختلاف كرديم و امر بر ما مشتبه شد پس نزد احمد بن اسحاق رفتيم كه ديديم مشغول اعمال عيد است. اما آنچه از كتاب مصباح نقل شده چنين است: «محمد بن علاء واسطي و يحيي بن محمد بن جريح گفتند ما درباره «ابي الخطاب محمد بن ابي زينب الكوفي» اختلاف كرديم و امر بر ما مشتبه شد پس نزد احمد بن اسحاق رفتيم … به نظر مي رسد اگر اصل روايت منشاء صحيحي داشته درباره ابوالخطاب كوفي غالي معروف بوده است ولي به جهت تصحيف «ابن الخطاب» نوشته شده و روايت مربوط به عمر بن خطاب دانسته شده است.
3. در حاشيه كتاب البلد الامين ذيل اعمال عيد غدير روايتي درباره اين روز از امام رضا عليه السلام نقل شده كه شباهت زيادي به خبر احمد بن اسحاق دارد: «من كتاب الخصائص ملخصاً ان الرضا عليه السلام قال… هواليوم الذي يأمرالله تعالي الكرام الكاتبين ان يرفعوا القلم عن محبّي اهل البيت و شيعتهم ثلاثة ايام من يوم الغدير و لا يكتبون عليهم شيئاً من الخطايا…» گويا كتاب خصائص همان خصائص يوم الغدير نوشته جمال الدين حسيني است. از سازندگان اينگونه روايات بايد پرسيد اگر قرار باشد در مناسبت هاي مختلف به مدت 3 روز تكليف از دوستان اهلبيت برداشته شود چه پيش خواهد آمد؟ آيا اظهار محبت به اهل بيت عليهم السلام و برائت از دشمنان ايشان مستلزم برداشته شدن تكليف است؟ آيا خود اهل بيت در ايام سرور و شادي اينگونه رفتار مي كردند؟
4. مرحوم علامه طباطبايي در تفسير الميزان بحثي فلسفي درباره تداوم داشتن تكليف مطرح كرده و مي فرمايد: با توجه به اصول و سنت هاي الهي روشن مي شود كه تكليف با انسان ملازم و همراه است تا زماني كه در دنيا باقي است… و رفع تكليف از انسان مستلزم سرپيچي از قوانين و سنتهاست.
همه آنچه گفته شد در صورتي است كه منابع و راويان خبر نهم ربيع قابل اعتنا باشد تا نوبت به اشكال در متن برسد اما اگر در اصل صدور آن ترديد جدّي باشد، اشكالات متني جز براي اطمينان از ردّ نخواهد بود.
5. اين نكته هم در خاتمه لازم به ذكر است كه موضوع نهم ربيع و قتل خليفه دوم در آن هيچ دليل ديگري جز اين خبر ندارد. حتي سيد ابن طاووس كه گويا از هواداران اين نظريه است مي نويسد: «درباره اين روز روايت مهمي يافتيم» سپس در ادامه مي گويد: «در كتابهايي كه جستجو كردم تاكنون مؤيدي براي روايتي كه از ابن بابويه نقل كرديم، نيافتم» البته كلمه ابن بابويه در بيان سيد مبهم و احتمالاً خطاي نوشتاري است؛ زيرا روايت نهم ربيع را ابن بابويه نقل نكرده و فرزند سيد هم در كتاب زوايد، آن خبر را از احمد بن اسحاق گزارش مي كند. به هر حال چنانكه سيد بن طاووس نيز تصريح كرده، خبر نهم ربيع مؤيدي در كتابهاي ديگر ندارد و چون تنها دليل كساني كه نهم ربيع را روز قتل خليفه دوم مي دانند همين خبر است و آن هم قابل قبول نيست بنابراين نظريه مرگ عمر بن خطاب در اين روز صحت ندارد و آنچه مشهور مورخان گزارش كرده اند ـ كه مرگ او در اواخر ذي حجه رخ داده ـ و عالمان شيعه نيز آن را پذيرفته اند درست و مطابق ديگر رويدادهاي تاريخي نيز هست چون بيعت با خليفه سوم در محرم همان سال ثبت شده است.
سخن در اين قسمت را با جمله اي از آيت الله صافي گلپايگاني درباره اين روايت به پايان مي بريم: «روايت علي بن مظاهر از نظر متن و سند ضعيف است و آن را در كتب معتبر و اصيل شيعه نيافتيم.»
مناسب است به اين مطلب نيز اشاره شود كه روايت مربوط به نهم ربيع يكي از دلائل شيعه بودن ابولؤلؤ قاتل عمر بن خطاب هم هست. چون در اين روايت براي قاتل طلب رحمت شده است (رحمة الله علي قاتله). دو دليل ديگري كه براي تشيع فيروز ابولؤلؤ ذكر مي شود چنين است: در كتاب الهداية الكبري سخني از اميرمؤمنان عليه السلام نقل شده كه به خليفه دوم مي فرمايد: «اني اراك في الدنيا قتيلاً بجراحة من عبد ام معمر تحكم عليه بجور فيقتلك توفيقاً يدخل بذلك الجنة علي رغم منك» اين خبر را برسي در مشارق الانوار و بحراني در مدينة المعاجز و مجلسي در بحار به نقل از همان كتاب آورده اند. اينجا فرصت نقد و بررسي تفصيلي اين روايت نيست ولي اجمالاً با توجه به منابع، راويان و متن روايت بايد گفت هيچ اعتمادي به آن نيست.
دليل ديگر آن است كه افندي در رياض العلماء گفته است: «فيروز (ابولؤلؤ) از بزرگان مسلمين و مجاهدين بلكه از پيروان مخلص اميرالمؤمنين است.» سپس درباره اين مطلب چنين استدلال مي كند كه ذكوان برادر ابولؤلؤ از خواص اميرالمؤمنين (ع) و عبدالله بن ذكوان از خواص ياران امام سجاد (ع) بوده است و اين بهترين دليل بر تشيع ابولؤلؤ قاتل عمر است. با آنكه صاحب رياض العلماء به تتبع و تحقيق شهرت دارد ليكن اين سخنان وي حاكي از مطالب ديگر است؛ زيرا اولاً برادري ذكوان و ابولؤلؤ مسلم نيست فقط برخي رجاليون اهل سنت اين سخن را نقل كرده اند، ولي دليلي قطعي براي آن وجود ندارد. ثانياً و به فرض قبول برادري آن دو، ذكوان نه از خواص بلكه حتي از ياران امير مؤمنان عليه السلام محسوب نمي شود. ثالثاً عبدالله بن ذكوان فقط در شمار كساني كه از امام سجاد عليه السلام روايت كرده اند ذكر شده و به عنوان يار و همراه امام چهارم سخني از او نيست. ذكوان و فرزندش عبدالله نه تنها از شمار شيعه نيستند كه از موالي بني اميه و وابسته همسر عثمان خليفه سوم قلمداد شده اند.
آخرين سخن درباره خبر نهم ربيع آنكه به نظر مي رسد اين روايت در دوران آل بويه يا زمان هايي كه اختلافات شيعه و سني به اوج خود رسيده بود جعل شده و از سويي اهتمام به نهم بدين جهت ترويج شده است كه شيعيان خواسته اند ايامي را به مناسبت مرگ خليفه دوم به شادي بگذرانند اما چون مرگ او پيش از شهادت سالار شهيدان واقع شده و سپس ايام سوگواري فرا مي رسيد تا هشتم ربيع كه شهادت امام عسكري (ع) است اظهار سرور را به تأخير انداختند و همزمان با آغاز امامت حضرت ولي عصر (عج) در نهم ربيع و در آستانه عيد ولادت پيامبر اكرم و امام صادق (ع) به چنين مجالسي پرداختند. بنابراين شيعه و بزرگان آن در طول تاريخ به بي اعتباري اين روايت توجه داشته و اگر به ندرت كساني آن را پذيرفته اند رفع قلم را به معني هر گونه خطا و گناه و حتي آنچه دون شأن دوستدار اهل بيت (ع) است نگرفته اند.

سخني درباره برائت
آنچه درباره اهتمام به روز امامت حضرت ولي عصر (عج) و نادرست بودن روايت نهم ربيع يا رفع قلم گفته شد هيچ گاه بدين معنا نيست كه موضوع برائت ـ كه از خصوصيات مهم مذهب تشيع است ـ ناديده گرفته شود. تبرّي به اندازه اي اهميت دارد كه برخي عالمان و محققان، آن را مهم تر از تولّي دانسته اند؛ زيرا ولايت و محبّت به اهل بيت و ائمه معصومين (ع) اختصاص به شيعيان ندارد؛ بلكه غالب اهل سنت، به اهل بيت معصومين علاقمندند و فضائل و مناقب ايشان را به طور گسترده نقل كرده اند.
بنابر اين ولايت تنها كافي نيست؛ بلكه مهم تبرّي از دشمنان ائمه است كه خط شيعه را از ديگران جدا مي كند. نكته اين است كه اين برائت چگونه انجام شود. امامان شيعه با روشمند كردن تقيه به پيروان خود نشان دادند كه در عين اعتقاد راسخ به حقانيت ايشان و عدم مشروعيت غاصبان خلافت، بهانه به دست دشمن ندهند و رفتاري كه شايسته شيعه نيست انجام ندهند. به خصوص كه هميشه فرقه ناجيه شيعه در اقليت بوده و امروزه وهابيت پيوسته در صدد تضعيف و حمله به شيعه مي باشد و دشمنان مشترك همة مسلمانان از اين اختلاف بهره برداري مي كنند.
شايسته است مؤمنين آشكارا به جشن امامت ولي عصر (عج) بپردازند و اگر مجالسي خصوصي به منظور اظهار برائت از دشمنان ائمه (ع) بر پا مي كنند شؤون اخلاقي را در آن رعايت كنند، كه امام صادق عليه السلام فرمود : كونوا لنا زينا و لاتكونوا علينا شينا.

—
مطالب بیشتر
کشته شدن عمر
http://www.hawzah.net/per/e/do.asp?a=ECDBH.htm
– هرمزان؛ کارنامه و حیات سیاسی
http://www.hawzah.net/FA/articleview.html?ArticleID=78180

متن زیر رو بخونید (جمله بسیار معروف نقل مجالس روشنفکری)… و با عکس که برای 19 – 9 – 1390 هست مقایسه کنید…
—
دزدان دستگاه خلافت-
آیت الله محمد یزدی (رئیس سابق قوه قضاییه) صاحب شرکت لاستیک دنا کارخانه ای که ۶۰۰ میلیارد بود، به قیمت ده میلیارد مثلا خرید و تازه همان ده میلیارد را هم نداد … به همین راحتی، اقای ایت الله کارخانه را صاحب شد، و بعد از مدتی کارخانه را در بورس فروخت… ۱۲۶ میلیارد ویلاهای شمال، زمین های شیراز، پول نقد حساب کارخانه در بانک…..
—
داشتم عکس های سایت رهبری رو نگاه میکردم این تصویر رو دیدم یادم جمله بالا افتادم که قبلا تو سایتا دیده بودم!!!
عيادت رهبری از آيت‌الله محمد یزدی در منزل ایشان
http://farsi.khamenei.ir/photo-album?id=18192#146794
واقعا چقدر احمق هستن کسایی که هیچ وقت حقیقت رو نمی بینن!! و فقط چرند گفتن رو خوب بلدن!!
بازم بگن فیلم بازی میکنن….مهم نیست…
600 میلیارد دزدی آیت الله یزدی رو میشه رو حوله ای که روی عسلی پهن کرده پیدا کرد…
میشه تو اون تلوزیون خفن که گوشه خونش هست دید…!! تلفنش که …….
و…..
خدایا فهم توبه و فهم درک حقیقت رو به ما بده…

التماس دعا
یاعلی

من وصیتی دارم و آن اینست که مردم پشتیبان ولایت فقیه باشند، تا همانطور که امام امت فرمود: پشتیبان ولایت فقیه باشید تا آسیبی به شما وارد نشود. و امام را تنها نگذارید که پشت کردن به اسلام است.

شهید غلامرضا شریفی / سوسنگرد

–.

دیشب با یکی از دوستان خوب بحرینیم صحبت میکردم از اوضاع بحرین.. گفت…

Bahrain …I don’t know what to say for .. but please pray for us [:(]
take one bastany only .. we always buy Iranian things to support jomhory Islamy Iran [:)]

بدون هیچ نیت خاصی چون شوخی با هم زیاد داریم
این عکس با موبایل گرفته و برام فرستاده …
خیلی برام جالب بود که جمهوری اسلامی و ولایت فقیه رو اون با تمام وجود حس کرده و تو شرایط بد کشورش هم دنبال حمایت مادی و معنوی از تفکر عمیق ولایت فقیه و جمهوری اسلامی هست ولی ما بی خیال رد میشیم تازه میریم عربستان کلی خرید میکنیم نه تنها به حرف رهبرمون توجه نکردیم که میفرماید خرید نکنید تو عربستان! بلکه کلی خرید میکنیم این وهابی های نامرد پولای مارو گلوله کنن تو سینه جوونای شیعه بحرین!!! حتی برای مسئولین هم نتونستیم جا بندازیم که بابا این نوشابه پپسی و کوکاکولا رو تولید نکنید!! همه به بیخیالی عادت کردیم.. من خدایی درس بزرگی ازش گرفتم که آدم حتی اگربستنی هم می خواد بخوره یا چیزی مثل نوشابه های صهیونیستی رو نخوره با نیت پاک باشه و هدف والا که ثوابم براش داشته باشه…
خدا هممون رو هدایت کنه
التماس دعا
یاعلی

شیوه‌های مختلف هم‌دردی با قربانیان اردوگاه اشرف و اعضای سازمان مجاهدین خلق در سایت‌های فیس‌بوک و بالاترین از این جهت جالب‌اند که اگر آن‌ها را کنار هم بگذاریم می‌توانیم فراتر از سنجیدن جایگاه این سازمان در ذهن اهالی فیس‌بوک و بالاترین، بخشی از محاسبات و معاملات و سرمایه گذاری‌های سیاسی و تصورِ افراد و گروه‌های مختلف را هم ببینیم. از همه مهم‌تر می‌توانید ببینید الان در عالم سیاستِ فیس بوکی چی مُد شده. اصرار دارم بگویم «مُد» نه «مدل».
به چند نمونه از این مُدها توجه کنید:

مُدِ سگ‌خور:
من سبزم. هیچ اعتقادی هم به روش‌ها و سیاست‌های سازمان مجاهدین خلق ندارم. اگه الان خانواده این جا نبود فحش ناموس هم می‌دادم بهشون ولی به نظرم حقوق بشر برای همه‌ی آدم‌ها باید یکسان باشه حتی اگه عضو سازمان مجاهدین خلق باشن که من باهاشون خیلی خیلی مخالفم و به نظرم اینا در شرایط عادی یه مشت جنایت کار بیش نیستن.

مُدِ من خیلی نایسم:
کشتن یک انسان برابر با کشتن همه‌ی آدم هاست. این یک تراژدی بود و ما نباید در مقابل این جنایت سکوت کنیم.

مُدِ نزول اجلالِ همایونی:
من اعلام می‌کنم حمله‌ی نیروهای عراقی به اردوگاه اشرف و کشتار ساکنان آن محکوم است و من آن را در صفحه‌ی فیس بوک خودم واسه اد لیستم و کل جهان محکوم می‌کنم.

مُدِ روزنامه نگارِ مستقل:
حملۀ نیروهای عراقی به ساکنان اردوگاه اشرف هشت کشته و ده‌ها زخمی برجای گذاشت. رابرت گیتس به دولت عراق گفت خشونت اصلا قشنگ نیست. در حالی که برخی از رسانه ها به ارتباط افشاگری سازمان مجاهدین خلق از فعالیت های هسته ای ایران با این حمله اشاره می کنند برخی دیگر نیز از نقش داشتن رهبران این سازمان در حمله به اردوگاه اشرف می گویند. این لینک را هم بخوانید گزارش خوبی دارد.

مُدِ مجاهد-مخفی:
به‌خاطر انسانیت اخبار اشرف را نادیده نگیرید. رای مثبت شما طرفداری از سازمان مجاهدین تلقی نمی‌شود. قول می‌دهیم. حتی شما دوست عزیز.

مُدِ عمرا برم سرِ کار:
بالا بری پایین بیای کار کار خود مریم و مسعود بود.

مُدِ بچه زرنگ:
دوستان توجه کنید اگرچه همدردی با کشتار انسان از هر نوعش، حتی مجاهدین خلق کاری انسانی است اما دقت کنین یه وقت با رای مثبت دادن به یه سری لینک ها در مورد کمپ اشرف باعث نشیم جنبش رو به همکاری با سازمان مجاهدین خلق متهم کنن. برای فالس نیوز و کیهانِ شریعتمداری خوراک درست نکنیم.

مُدِ آ نگا کنین من بی طرفم گفته باشم ها:
ویدیویی از حمله ی پلیس دولت عراق به ساکنان اردوگاه اشرف.

مُدِ جهت استفاده در مواقع ضروری:
درگیری میان نیروهای عراقی و ساکنان اشرف

مُدِ شور چریکی:
سلام بر اشرف، سلام بر مجاهد. نابود باد رژیم کثیف ولایت.

مُد ائتلاف با همه واسه روز مبادا:
کشتار انسان های ساکن کمپ اشرف از نظر حقوق بشری و انسانی و حقوق بین‌الملل محکوم است.